Bu günlerde gerek Türkiye, gerekse dünya gündemi adeta deyim yerin de ise Arap saçına dönmüş durumda.
Hükümet içeride en büyük sorun olan terör sorununu ortadan kaldırmak, yanan yüreklere su serpmek ve akan kanı durdurmak için çabalarken,
Dışarıda ise Suriye deki iç savaş ve geçtiğimiz günlerde terörist ülke İsraillin mazlum Filistin halkının başına hem de çoluk çocuk demeden bombalar yağdırması bir diğer taraftan da Irak ve Irak’ın kuzeyi arasında yakılan kıvılcım ile adeta ateş çemberine dönen Ortadoğu ile uğraşıyor.
Elbette büyük ve güçlü ülke olmanın bedeli de büyük oluyor.
Ancak bütün bu sorunlara rağmen ülke içerisindeki acil çözülmesi gereken sorunları da göz ardı etmemek lazımdır.
Ülkemiz de hangi kahvehaneye girsek, kapılar ardına kadar insan dolu.
Binlerce gencimiz ömrünün en kıymetli anlarını kahvehane köşelerinde geçirmektedir.
Derdimiz bağcıları dövmek değil, üzüm yemektir.
Ülkemizde ki bu işsizlik sorunu bir an evvel nasıl çözülür.
Bunun peşindeyiz
Özellikle şehri Erzurum da yapılan Üniversiteler arası kış sporları bu şehri artık dünyanın bir numaralı kış turizmi merkezi haline getirdi diye sevinirken peş peşe gelen turnuva iptalleri bizleri hüsrana uğrattı.
Açık söylemek gerekirse Erzurum’a yapılan o kadar yatırımın Erzurum da ki işsizlik problemine çare olacağını sanmıştık.
Ama gelin görün ki açık bir şekilde hayali hüsrana uğradık.
Bu gün şehrimiz de halen daha kahvehaneler dolu, halen daha çarşıda, sokak ta her on kişiden üçünün beşinin işi bulunmamaktadır.
İşim var diyenlerin %70’ide geçici bir işte karın tokluğuna çalışmaktadır.
Şehrimiz sanayi şehri değildir.
Yılardır siyasilerimiz özel müteşebbisleri bu şehir’e getirmek için çaba sarf ettiler.
Bunun için kaç defa teşvik paketleri açıklandı.
Hibeler verildi ama çare yok.
Her zaman ya birileri yemi orda yiyip dışarıda yumurtladı.
Yâda gelmek isteyen yatırımcı birileri tarafından Erzurum hava alanından geri çevrildi.
Çünkü birileri şehre hizmet etmek yerine arsa emlakçılığını tercih etti.
Diğer taraftan çıkarılan teşvikler ve biçilen gömlekler şehrimize her zaman bir iki beden büyük geldi.
Bu gün memleketimiz de Üniversite’yi bitirmiş, hatta yüksek lisansını tamamlamış, binlerce genç kardeşimiz, kahve köşelerin de ve sokaklar da boş vakit geçiriyorsa, demek ki sorun çözülmek yerine büyümeye devam ediyor.
O gençlerin bir ağabeyleri, kardeşleri olarak onların durumunu görünce içim acıyor.
Evli, çoluk çocuğu olan bir insansın akşam olduğunda evine eli boş gitmesini,
İki ayda bir kiraladığı evinden atılmasını,
Cebinde beş kuruşu olmadan akşama kadar başıboş dolaşmasını,
65 yaşındaki Babanın 30 yaşını almış,
Üniversite’yi bitirmiş,
Hatta yüksek lisansını yapmış elinde tapu gibi diploması olan oğlunun geleceğinin ne olacağını.
Başını iki elinin arasına alarak kara, kara düşünmesini hazmedemiyorum.
Belki evlendireyim nasibi rızkı açılır diyerek, kapı, kapı dolaşan gittiği her evden oğlunuz ne iş yapar?
Sorusuna.
Oğlum mühendis.
Nerede çalışıyor?
Denildiğinde,
İşi yok.
Kelimesinin dudaklarından çıkması için defalarca yutkunarak, ezilerek, gözlerinin dolduğunu gördüğüm de hazmedemiyorum.
Ömür varken şu çocuğum da bir iş sahibi olsa da, evlendirip mürüvvetini görsem de sonra canımı alsan diye, Allaha yalvaran bir babanın düştüğü bu durumun hesabını kimler verecek.
Bu konuda hükümetin bir gayreti olduğunu hepimiz biliyoruz.
Ancak yeterli değildir.
Siyasi partiniz, kimliğinin ve görüşünüz ne olursa olsun Türkiye Büyük Millet Meclisinin deri koltuklarında oturan her milletvekili bu meseleye kafa yormalıdır.
Ne yaparsanız yapın ama biriniz, beşiniz yâda beş yüzünüz fark etmez.
Bu milletin kanayan en büyük yarasına, işsizliğe çare bulun.
Yoksa hiç biriniz oturduğunuz o koltuğun hesabını hesap sahibine veremezsiniz.
Bilesiniz.
(MERHEM: Deriye sürülerek kullanılan, içinde birçok etkili madde bulunan, yumuşak ve koyu kıvamda, yağlı veya yağsız ilaç)
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.