Bugünkü yazım biraz kişisel, ama sizinle birlikte geçmişe uzanmak istedim naçizane…
50 Yıl Ortaokulu’nun ilk mezunları olarak 42 yıl sonra buluşup okulumuzu ziyaret ettik.
Aralarında bendeniz Muhammet İspirli’nin de bulunduğu ilk kez toplanabildiğimiz 11 kişilik grup, yıllar sonra bir araya gelip okulumuzu ziyaret etmenin kelimelerle ifadesi zor duygusal güzelliğini, sevincini, mutluluğunu yaşadık birlikte.
Lise mezunları, fakülte mezunları oluyor da, ortaokul mezunları neden olmasın?
Cumhuriyet’in ilanının yarım asırlık anısına başkent Ankara, İstanbul ve başka şehirlerde olduğu gibi Erzurum’da da “50. YIL” adı bir caddeye verilmiş, cadde kavşağının hemen yanı başına ise aynı adla bir okul yaptırılmıştı.
1974 yılında elektronik ortamda adrese dayalı bir sistem yoktu, ama ikamet ettiğimiz mahalle ve köylerden bu okula yönlendirildik.
Kirli sarı renge boyalı tarihi Aziziye İlkokulu’nun hemen kuzeyinde bahçe duvarına müşterek inşa edilip eğitim ve öğretime açılan okula rahmetli babamla kayıt için gittiğimiz gün bugünkü gibi aklımda.
Masada, kışlaya yeni atanmış ekâbir teğmenler gibi bir kayıt memuru tercih hakkımı hiç sormamıştı bile; “Seni Almanca’ya yazdım...”
Hem sorsa ne olacaktı ki; o zamanlar ülke gerçeği revaçta olan “Alamancı” algısıyla belki biz de bu tercihi yapacaktık.
Kader işte, yıllar sonra üniversitede de “Almanca Bölümü”nü okudum, ama meslek olarak gazeteciliği tercih ettim.
Diğer arkadaşlarım her biri farklı mesleklerde; akademisyenler, işadamları, bankacı, pilot, reprezant, öğretmen, idareci, esnaf…
Okulumuzu ziyarette, tatil günü olmasına rağmen bize vakit ayıran Selami Topaloğlu müdürümüze tekrar teşekkür ediyoruz.
Yazının devamı:
https://www.erzurumolay.com/ilk-mezunlar-42-yil-sonra-bulustuk-1749yy.htm
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.