5393 Sayılı Belediye Kanununun; “Belediyenin Görev, Yetki ve Sorumlulukları” başlığını taşıyan üçüncü bölümünde yer alan 14, 15 ve 16.maddelerini; daha küçüğünü okumakta zorlandığım için 12’lik puntoyla bilgisayarıma kaydettim, tam sekiz sayfa.
Yerel seçimler öncesi dinlediğimiz vaatlere hiç girmiyorum. Onlar yazılsa ciltler dolusu kitap olur...
Buna rağmen o kadar çok boşa harcanan zaman, emek, malzeme ve para var ki...
Taş döşenip, kısa süre sonra aynı yerde kanal kazılan, daha sonra düzeltilip, başka bir amaçla tekrar kanal kazılan ve tekrar düzeltilip daha sonra üzerine asfalt atılan yerlerin örnekleri her mahallede var.
Bu örnekler belediyelerimizin çok çalıştığını mı gösteriyor?
Belediyelerimiz, kanunda yazılı görevlerini tam hakkını vererek yapsa şehirde sorun kalmaz; ama bu zihniyetle devam ederlerse çalışanlara mesai saatlerinin, harcamalara da gelirlerinin yetmesi mümkün değil.
Bu durumu göre göre; biz en kolayına, en basitine teşekkür ediyoruz belediyenin yapması gereken işlerin.
Kaldırım taşı düzenlemesi ve dekoratif aydınlatma ile bize ve kentimize prestij kazandırdığı düşünülen hizmetler için teşekkür yarışına girişiyoruz.
Teşekkürleri öyle abartıyoruz ki; tutum ve davranışlarımızla istemeden de olsa belediyemizden daha büyük ve zorlu hizmetler için çaba harcamasını beklemediğimizi gösteriyoruz.
Anlamsızlaşması bir yana, teşekkür ve karşı teşekkür afişleri artık görüntü olarak da sıkmaya başladı.
“.... Belediyesi Çalışıyor.” (Belediyenin çalıştığını yazılı levhadan veya afişten mi anlayacağız? Gerçek anlamda hizmet verilse anlayamayacak durumda mıyız?)
“Çalışmalarımız esnasında çevreye verdiğimiz rahatsızlıktan dolayı özür dileriz.” (Sanki metro inşaatı yapılıyor, alt tarafı iki kaldırım taşı, biz niye rahatsız olalım ki, tam tersi mutlu oluyoruz. Kaç gün sonra bozulup yeniden yapılacak diye merak edip, aramızda bahse giriyoruz, çalışmaları görünce.)
“Bu caddenin kaldırım düzenlemesi ... belediyesi tarafından yapılmaktadır.” (Yok, size zahmet olmasın, mahalleli olarak biz yapalım.)
“Bölgemize yaptığı hizmetlerden dolayı ... başkanımız sayın ...’ya teşekkür ederiz.” (Teşekkürün önemine inanıyorum, ama afişle, pankartla değil; ilgili kuruma iki satır yazı yazarak veya telefon ederek.)
Koleksiyonumuzun tamamlanması için bir afiş eksik kaldı, o da asılırsa tamam olacak:
“Bana teşekkür eden .... mahallesi sakinlerine de ben teşekkür ederim.”
Az kalsın unutacaktım, bir de “Tarihimizin kıymetini biz biliriz.” afişi var. (Doğru; vatandaş olarak biz kim, tarihin kıymetini bilmek kim?)
Bu memleketten artık Aziz Nesin’lerin pabucunu dama atacak yazarlar neden çıkmıyor anlamış değilim, ortam hazır, kaynak gani.
Gençlere mizah yazarlığını önereceğim, ama sürekli içinde yaşadığımız için okuyucu azlığı sorun olabilir; sabah işe giderken yaşa, öğlen arasında yaşadığını oku. Bir okunur, iki okunur, daha sonra okunmaz. Bu nedenle gençlere mizah yazarlığı önerimden yol yakınken vazgeçiyorum.
Benim asıl önerim tüm Erzurum’a: Gelin hep beraber şu afişle teşekkür konusuna bir nokta koyalım.
Tüm Erzurumlular olarak yerel yönetimlerimize çok çok teşekkür ederek olayı sonlandıralım. Bundan sonra afişle teşekkür beklemesin belediyelerimiz, kendileri de asmasın, asan olursa da görüntü kirliliğini önlemek için asıldığı gün o afişi indirsin.
İlgililerimizi; haddim olmayarak kanunda yazılı görevlerini ve seçim öncesi vaatlerini düşünmeye davet ediyorum. Onları düşünseler afiş yapıp asmaya fırsat bulamazlar, gerek de kalmaz.
Teşekkür afişlerine verilen paralar ne olacak diye tereddüt edilirse, onun da çözümü var: Belediyeler afişlere yaptığı harcamaları bundan böyle verdiği hizmetlerin kalitesini artırmada kullansın.
Daha iyi olmaz mı?
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.