Sözün bittiği yer Soma…

Bu çile hiç bitmedi.

Bu ölümlerin sonu hiç gelmedi.

Her çöküşün,

Her ölümün ardından çok şey söylendi,

Büyük laflar edildi.

Fakat değişen hiçbir şey olmadı.

Büyük acılar yaşandı.

Ve Soma’da bir büyük acı daha yaşıyoruz.

Bu acılar bir alın yazısı mı? Yoksa tedbirsizlik mi?

Çok laf etmeye gerek yok,

Ölüm Allah’ın emridir muhakkak. 

Ama tedbir almakta bizim elimiz de değil mi?

Hep söylenmez mi: ‘Tedbir senden, taktir Allah’tan’ diye.

Maden ocağı sadece bizde mi var arkadaş.

Avrupa ülkelerinde neden böyle kazalar olmuyor.

Yoksa onlar tedbirlerini iyi mi alıyor?

Yoksa onlar insana daha çok mu değer veriyorlar?

Yoksa onlar işlerini şansa bırakmıyorlar mı?

Nedir bizimle onlar arasında ki fark?

*

Evet onlar tedbirlerini alıyor.

Yüce Mevla’nın verdiği aklı kullanabiliyorlar,

Bir ötesi daha var elbette,

Dürüst davranıyorlar,

İnsan hayatını düşünüyorlar,

Ne malzemeden çalıyorlar,

Ne kul hakkı yiyorlar,

İnsan hakkına tecavüz etmiyorlar,

İnsan emeğini sömürmüyorlar.

Ve ne de kaydır, kuydur, uydur  iş yapıyorlar.

Üç beş kuruş daha fazla nasıl kazanırımın hesabını yapmıyorlar.

Aldatmıyorlar,

Kandırmıyorlar.

*

Sözü uzatmaya gerek yok.

Soma acısı öylesine yürekleri dağladı ki,

Sadece ateş düştüğü yeri yakmadı,

Ateş düşmeyen bütün Türk Milleti’ni yaktı ve yıktı…

Hiçbir sorun bu acıdan daha büyük değil.

Hiçbir yazı bu yazıdan daha önemli değil.

Yüce Mevla şehitlere rahmet eyleye,

Ailelerine de sabır ihsan eyleye,

İdarecilerimize de samimiyet, hüsnüniyet nasip eyleye…

Son söz;

‘Kader ve ecel sorumluluğu ortadan kaldırmaz’