Anne ve Babalarımız, bizlerin dünya'ya gelmemize sebep ve vesile olan, yemeyip, yediren, giymeyip giydiren, tabiri caizse uğrumuzda kendilerini paralayan insanlar olarak Allahtan sonra saygıya en layık ve en önemli insanlardır.

Nitekim Cenabı Hak; Kuranı Keriminde Rabbin,sadece kendisine kulluk etmenizi Ana-Babanıza da iyi davrammanızı kesin bir şekilde emretmiştir. Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa kendilerine of bile deme,onları azarlama, ikisinede güzel söz söyle buyurarak buna işaret buyurmuştur.

Rabbimiz; kendisine kulluk edilmesini talep ettikten hemen sonra Ana ve  Babaya iyilikte bulunulmasını emretmiştir. Peygamber Efendimiz (s.a.v) de büyük günahları sayarken  şöyle buyurmuş ve onların arasında Anne ve Babaya itiatsizlik edilmesini de dile getirmiştir. Büyük günahlar şunlardır; Allah'a ortak koşmak, Ana-Babaya itiatsizlik etmek, onlara kötü davranmak, haksız yere adam öldürmek ve yalan yere yemin etmek gibi sıralayabiliriz.

Anne ve Babalara saygı gösterilmesi ve itaat edilmesinin sebep ve hikmeti olarak da Kuranımızın şu hususlara dikkatlerimizi çekmiştir. Biz insanlara, Ana-Babasına iyi davranmasını tavsiye etmişizdir. Çünkü onu nice sıkıntılara katlanarak  bu günlere taşımıştır. Sütten ayrılması da iki yıl içinde olur(işte bunun için) önce bana sonra Ana-Babaya şükret diye tavsiyede bulunmuştur. Dönüş ancak banadır(lokman süresi) onları esirgeyerek alçak gönüllükle kanat ger ve Rabbin küçüklüğümde onlar beni nasıl yetiştirmişlerse şimdi de sen onlara rahmet et diyerek dua et. Ana ve Babaların bu derece hak ve konumlarının yüksek olması sebebiyledir ki, gayri müslüm bile olsa onlara Saygı ve ikramda kusur etmememiz gerektiğini Peygamber Efendimiz öğütlemiştir.