Ahlâk düşünürlerinin tasnifleri vardır.

Bencil, menfaatperest, cimri, cömert, korkak, cesur, hamiyetli, hamiyetsiz gibi.

Ahlâk değerlendirmeleri daha çok toplumda nizami sağlamayı amaçlamaktadır. Olumsuz duygu, düşünce ve davranışları kınayan ahlak; toplum için, toplumdaki düzeni sağlamayı duygu ve davranışları da över, tavsiye eder.

Ahlakın aynı zamanda sermayenin , kapitalciliğin, tüketilciliğin ortak bir durumu paylaştıkları görülür.Doyum ve doyumsuzluk bir insanın hayatında karşılaştığımız felaketlerin temelinde doyumsuzluk vardır.

Doyumsuzluk öncelikle bir duygu halidir.Sonra bu düşünceye dönüşür.İnsan bedeniyle topraktan, balçıktan yaratılmış, ama ruhi ile Allah'tandır.Allahın üflediği nefesten ibaret insan, beden fani, geçiçi, çürütücü, ruh ise ilahi olduğu için emredilen zamana kadar bakıdır, ebedidir. insan denen yaratık dağıldığında, yani ruh , nefes bedenden çıktığında artık beden aslına teslim edilir. Toprağa verilir.Şimdiye kadar hiç bir ruhun mezara konulduğu ve onun orada kaldığı vaki değildir.

İnsanın ihtiyaçları sınırlı olduğu halde, arzuları, istekleri, talepleri sınırsızdır.Nice dilenciler tanırız çok sayıda binaların, bir çok bankalarda nakitleri olmalarına rağmen dilenmeye devam ederler.Bazende çöp toplama haberleri yer alır.Para biriktirmeye başlayan insanda bir duygu gelişir.Daha çok biriktirme duygusu.Işte doyumsuzluk kendini böylece gösterir.

Doyumsuzluk her alanda görülür.Kimi insanlar 20 santimetre yüksek görseler hemen ortaya çıkmaya yeltenirler. Atlamadıkları dal kalmaz. Muhtarlıktan belediye başkanlığına,milletvekilliğine, bakanlığa, başbakanlığa daha yukarılara yükselmek isterler. Her yere, her şeye taliptirler. Hiçbir başarı onları tatmin etmez ama, her başarı onları sarhoş eder.Başarı sarhoşluğu onları daha doyumsuz kılar.

Doyumsuzlar için bir cümlemiz var , gözünüzü toprak DOYURSUN.