Kentte yaşayanların hayatlarını idame ettirebilmesi, kentte yaşayan bireylerin asgari yaşam koşullarının sağlanarak muhtaçlıktan kurtarılması kent yönetiminin öncelikli amaçlarından biri olmakla birlikte bu politika, kentsel yaşam kalitesinin fiziksel, ekonomik, sosyal ve kültürel olarak geliştirme gayesi ile bir bütünlük içinde yürütülmelidir.

Nitekim Avrupa Kentsel şartına göre.de ideal kent kentli haklarını koruyarak; en iyi yaşam koşullarını sağlayarak halkına iyi bir yaşam biçimi sunarak değerini orada yaşayan ziyaret eden, çalışan ve ticaret yapan, eğlence, kültür ve bilgiyi orada arayan ve eğitim görenlerden alarak bir çok sektör ve aktiviteyi kent mekânı ile insan davranışları arasında belirleyici bir ilişki bulunmaktadır.

Belediyeler haksız kazanç kapısı, ulefa dağıtım kaynağı, partizanlık, yağcılık, dar kadroculuk, beleşcikik yerler olmamalı. Allahtan korkup utanarak, hakka hürmet, hakka hizmet, hakikate sadakatla hizmetlerini gerçekleştirmelidir. Belediye demek; akıl,ahlâk ve adalet üçgeninde kul hakkını gözeten, erdemli yönetime gövdesini yerleştiren, adanmışlık ve inanmışlık demektir.

Belediye hizmetlerini yerine getirirken ben değil  biz demeliyiz. Ama biz içindeki sayısız beni görmezden gelmeyeceğiz. İnsanımızın ümitlerine dokunacağız, herkese samimiyet ve şefkat göstereceğiz. Belediye başkanlarımız güçlerini koltuklarından değil kalplerinden, vicdanlarından, kafalarından ve karakterlerinin asıl vasıflarından alacaklardır. Makam ve mevki tutkusuna kapılıp kişilik ve kimlik ölçülerinden kopmayarak mert olmalıdırlar, namerte eyvallah etmemelidirler. Hukukun çizgisinden, helalin yolundan asla sapmamalıdırlar. Milletin sevdasından ayrılmayarak çok çalışmaktanda gocunmamalıdırlar.