Objektif olabilmek pahalı ve zor bir duruştur.
Ama müthiştir. Bütün duyu organlarınız hep bir ahenk ile çalışır
                                  
Bu meziyeti elde edebilmek biraz omurga birazda vicdani bir durumdur.
                                   
Ter dökmeden, hak etmeden sırf adamınız ve menfaatleriniz gereği kendinize bir yol çizmişseniz sakın denemeyin başarılı olmazsınız.
                                   
Kraldan çok kralcı olmak, başkasının aklıyla düşünüp, başkasının diliyle konuşmak objektif düşünceye ters etki yapar.
                                  
Son aylarda bu durumlarla çok karşılaştık. Bedava yemek, bedava gezi, bedava tatil objektif olamamanın ilk basamaklarıdır.
Bünye bedava nefsi şeylere alıştıkça, doğru karar vermek artık sizlere ömür unutun gitsin.

Kendin yanlış karar versen de başkasının dayatmasıyla doğru karar vermekten çok daha doğrudur kendi kararın.
Ama nerde ne yazık ki artık bir çok insan başkasının aklıyla, diliyle duygusuyla yaşıyor.
                                        

Objektif olmak adam olmaktır, insan olmaktır, onda bir iç huzur vardır.

Aynalarla dost olursunuz kendinizden hiç bir zaman utanmazsınız.
                                    
Bir seçim dönemi atlattık. Bazı arkadaşlar havalarda uçuyordu.
Çünkü içindeki helyum gazının ayarını başkaları ayarlıyordu, tıpkı beyinlerini ayarladığı gibi.
                                         

Birden kıçlarının üstüne yere çakıldılar. Demiştik size daha önce, hatırlattık yeniden ama o kadar sirayet etmiş ki bedenlerine artık.
Tedavileri mümkün değil.
                                     
Yani kısacası dostlar, dik durmak özü sözü bir olmak, çok büyük bir erdemdir, insanı mutlu eder.

Belki hemen etmez ama mutlaka bir gün ya bir aynaya baktığınızda yada yolda izde karşılaştığınızda hep yanınızdadır size güven verir.
                                        
Bazen rastlıyor insan ve üzülüyor. Adam sanki söğüt ağacı gibi sallanıyor karşında, durduğu başka bir adamın karşısında eğiliyor.
Büyülüyor küçük küçük menfaatler için.
Aslında her eğilişinde kendini yok ediyor ama farkında değil.

Buradan özü ve sözü bir olan dostlarımı tenzih ederim ama inanın şu son aylarda bu tipler o kadar çoğaldı ki insan insan olduğundan utanıyor.
                                          
Yaradan rızkını veriyor. Yeter ki sen çalış gayret et bu kadar eğilmeye gerek yok ki. Kim acından ölmüş ki bu dünyada?
Nefislerimize eğer gem vuramaz isek birileri başımıza gem vurur.
Artık ipler onun elinde oldukça dik dursan neye yarayabilir ki?
Çeker o yana, çeker bu yana…
                                        
Değmez bence üç günlük dünya için omurgasızlaşmaya.
Dik durun özünüzde sözünüzde bir olsun.

Yazının muhatapları kendilerini bilirler onlara da selam olsun…


Sağlıcakla kalın…